Hatırlıyor musun? Ara cafeye gittiğimizde yaptığımız deliksiz sohbetleri. Sonra yine hatırlıyor musun çocuklar olduktan sonra Ara cafeye gittiğimizdeki bizi. Telefon elimizde ilacını verdin mi? duruyor mu? ağlıyor mu? yedi mi? kaç lokma yedi? diye yaptığımız delik deşik sohbeti.
Artık hiç birşey eskisi gibi olmayacak biliyorsun değil mi? Tabiki biliyorsun bendeki laf işte. Allah'a şükürler olsun ki bu duyguyu yaşattı bana ve hiçbir zamanda pişman olmadım. Lakin şu da var bedenen özgür olsam da zihnen tutsağım ben. Benim ödediğim bedel bu seninkini bilmem.
Bende rüya gördüm dün gece. Huzursuz uyudum nedense. Şu an ki işyerimden istifa ediyordum. İstinye'de Perili köşk var ya hah orada işe başlıyordum. Bir gün yazmıştım diğer bloga okudun mu bilmem. Burada çalışmak nasıl bir duygudur diye diye gezdim diye. İnanılmaz bir manzara var acaba aynı oranda da huzur var mıdır demiştim. Tecrübe ile sabit ki cennet gibi görünen yerler cehennem çıkabiliyormuş.
Rüyamda öğle vakti oldu üç lokma yemek verdiler bize bir de ahh o nasıl bir muamele. Eski işyerimden çıktım diye nasıl pişmanım. Sonra dedim ne deniz, ne dağ,ne taş.. Bulunduğun yeri cennet de cehennem de yapabilen tek şey insan...
Not: Ahretliğim artık delik deşik olsa da sohbetlerimiz bende nasıl özledim bir bilsen. Onlar büyüdüklerinde sohbetlerimiz uykularımız gibi inşallah deliksiz olacak :)Bu arada hayırlara gitsin rüya ile ilgili ayrıntıları bekliyorum ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder