Yok ki bir şeyim satayım

Anlatacağım da henüz afyonum patlamadı. Sabah 08.15. Çok açım.Nedir ahretliğim benim bu 08.00 mesaisi ile başlayan işlerle ilgili kısmetsizliğim. 09.00 da başlasana değil mi?

Arabayla gelmedim sabah. 06.00 da kalktım 06.30 da yola çıktım. Anca. Göktürk'ten 4.Levent otobüsüne bindim.4 Leventte inip minibüse bindim Ertuğrul sitesinde de indim.Oradan da tabanvay. Hoş sen o yolu iyi bilirsin.

Hafta sonu düğündeydik. Demiş ki beni dışlıyorlar. Dedim ki 5 yıldır neredeymiş. Koskoca 5 yıl ahretliğim. Uzun gelmediyse gözüne koskoca 60 ay ahretliğim. O da mı olmadı yaklaşık 1800 gün ahretliğim. Daha geçen gün dememiş miydi kendimi Ferrari'sini satan bilge adam gibi hissediyorum diye...

Ay dur şimdi bırakayım bunları.Babam geldi. Elinde de simit. İnsanın ne varsa ahretliğim ailesinde var. Simit kelimesini yazarken ellerim titredi.

Yanılıyorsam düzelt sarışına hamile iken nasıl canım lahmacun çekiyor bir bilsen dediğini unutamam.Yoksa kızıla mıydı? Ahretliğim hafızam ürkütüyor artık beni. Neyse Orlando'ya gittiğinizde lahmacun yediğin gün kendim yemiş kadar mutlu olmuştum. Bu zamana kadar sana hiç söylemesem de memlekete ait bir şey özellikle yiyecek-içecek yazdığımda kırk kere düşünürüm. Siler-yazarım, siler-yazarım aynı şu an simit kelimesini sildiğim-yazdığım gibi.

İşe dönmeden önce kantinci Erol'u arayayım da bana nescafe getirsin. Kafam sepet gibi. Aaaa geçen gün seni sordu biliyor musun? Hemşerim neden gelmiyor dedi. Gelemez dedim. Neden dedi. Çünkü bizim aramızda koskoca bir okyanus var.